Перевод на белорусский язык – Пётр Семинский
Дарога – краіна Адчужэння.
Еду за край Адчужэння.
Злёгку хітнуўся цягнік.
Доўга прымаў я рашэнне…
Хутка ў смузе перон знік.
Клопаты ўсе з ім зямныя.
Кошкай гуллівай назад
Горад падаўся імкліва.
А на душы – зарапад.
Край для мяне незнаёмы!
Між «што было» і «пазней»,
Мора сустрэч і імёнаў,
Бездань падзей і надзей.
Свет таямніцаў без рэштак
Ён мне расчыніць крадком.
Шлях мой над блікамі вешак,
Рэяк, гудкоў, цягнікоў.
Нібыта хвалі за молам,
Нібы мароз па вясне,
З гукам чыгуначных колаў
Край Адчужэння засне.
Русская версия этого произведения здесь:
http://stihi.ru/2013/11/15/1755
***
Лирика Игоря Субботина в двух версиях (русская и белорусская) представлена в книге-перевёртыше "Счастье в ломбард не сдают", который уже поступил в продажу (книжный магазин «Раница», Гродно)
О презентации лирического сборника читайте здесь: http://stihi.ru/2020/06/25/8964
У краiне Адчужэння
© Copyright: Игорь Субботин Гродно, 2021
Свидетельство о публикации №121010407169
Свидетельство о публикации №121010407169
Рецензии