Ранак мосціцца ў тумане,
Дожджык пырскае крыху...
Сонца радасна не гляне
Цёплым промнем на страху.
Пэўна, восень недалёка:
Жнівень свой закончыў шлях,
І буслоў звычайны клёкат
Больш не будзіць сонны дах.
Ў полі ціха, у полі чыста, --
Збажына сабрана ў час.
З пазалочанага ржышча
Васілёк глядзіць на нас.
Адзінока, сумна ў полі
Васільку без збажыны...
Як шкада, што ўжо ніколі
Не сустрэнуцца яны.
Ранак мосцiцца у тумане...
© Copyright: Леонтий Обринский, 2020
Свидетельство о публикации №120122906533
Свидетельство о публикации №120122906533
Рецензии
Дзякуй, Зоя, за чытанне маіх простых радкоў
і добрыя словы водгуку.
З павагай да Вас
Леонтий Обринский 06.03.2022 20:15 Заявить о нарушении
і добрыя словы водгуку.
З павагай да Вас
Леонтий Обринский 06.03.2022 20:15 Заявить о нарушении