Анна Макотро. На дальней станции Любовь - Разлука
Куда не ходят больше поезда,
Стоишь и ждёшь глухого перестука,
Не зная, что опять ты опоздал.
Стоишь с несуществующим билетом,
С запиской старой N-го числа,
В ней адрес, где жила любовь тем летом,
Но больше не живёт - она ушла...
Жизнь мчится ничего не обещая,
И утекают годы, как вода
Живёшь один, кого-то не прощая,
Не встретив или просто не найдя.
Не ждите миражей неуловимых,
Не вслушивайтесь в эхо поездов,
Остерегайтесь чувств любовных мнимых,
И не храните старых адресов...
Крушите стены в одиноком доме,
И выбирайтесь из его руин,
Забудьте про душевные надломы,
Любовь найти - есть тысяча причин...
На далёкай станцыі Любоў-Расстанне
На далёкай станцыі Любоў - Расстанне,
Куды не ходзяць болей цягнікі,
Стаіш і чакаеш перастуку рання,
Не ведаючы, што зноў спознішся такі.
Стаіш з квітком няісным гэтым,
З цыдулкай старой N-га ліку,
У ёй адрас, дзе жыло каханне летам,
Але больш не жыве - яна сышла без крыку...
Жыццё імчыцца нічога не абяцаючы,
І выцякаюць гады, як вада
Жывеш адзін, кагосьці не прабачаючы,
Не сустрэўшы ці не знойдучы, вось бяда.
Не чакайце міражоў няўлоўных,
Не ўслухоўвайцеся ў рэха цягнікоў,
Сцеражыцеся пачуццяў любоўных уяўных,
І не захоўваеце старых адрасоў...
Разбураеце сцены ў самотным доме,
І выбірайцеся з тых руін,
Забудзьцеся пра душэўныя надломы,
Каханне знайсці - ёсць тысяча прычын...
Построчный перевод на белорусский язык Максима Троянович
Рисунок из чешского журнала "Дикобраз"
Свидетельство о публикации №120121501751