Наталья Возжаева. она везде
Проявится неслышно, полузримо:
На ручке развалившейся корзины,
На фартуке, подвешенном на гвоздь.
Она везде. На зелени ворот,
На белых гольфах слив, айвы и вишен...
Как будто здесь. Как будто просто вышла
За хлебом-молоком. Сейчас придёт.
Опустится благословенность тьмы.
Заснули куры. Во дворе–ни звука.
И только сад пугает редким стуком–
Там яблоня прощается с детьми.
Как пахнет хмель! Как светляки кружат!
Теплом животным дышит дом саманный
И ночь несёт в подоле сарафана
Упавших звёзд богатый урожай.
Ему бы спать, но он боится сна.
Приснится , что сажает чернобривцы
В домашнем платье из простого ситца
Живая и весёлая она.
И сон как жизнь, а, может, жизнь, как сон,
И время ничего уже не значит.
Забыв ладонь на голове собачьей,
Десятую за вечер курит он.
яна ўсюды
Тут дух яе на крылцах стракоз
Выявіцца нячутна, напаўбачна:
На ручцы разбуранага кошыка,
На фартуху, падвешаным на цвік.
Яна ўсюды. На зеляніне варот,
На белых гольфах сліў, айвы і вішань...
Як быццам тут. Як быццам проста выйшла
За хлебам-малаком. Цяпер прыйдзе.
Апусціцца благаславеннасць цемры.
Заснулі куры. У двары-ні гуку.
І толькі сад палохае рэдкім грукам-
Там яблыня развітваецца з дзецьмі.
Як пахне хмель! Як светлякі кружаць!
Цяплом жывёльным дыхае дом саманны
І ноч нясе ў падоле сарафана
Багаты зорак ўраджай.
Яму б ужо спаць, ды ён баіцца сну.
Прысніцца , што саджае чарнобрыўцы
Ў хатняй сукенцы з простага паркалю
Жывая і вясёлая яна.
Сон як жыццё, а, можа, жыццё, як сон,
І час нічога ўжо не значыць.
Забыўшыся далонь на галаве сабачай,
Дзясятую за вечар паліць ён.
Построчный перевод на белорусский язык
Свидетельство о публикации №120111802058