Ну вось ізноў мой усхваляваны позірк,
Адкрэсліў сувязь пакаленняў,
Нібыта паміж дзьвух люстэркаў,
Былое з будучым ядняючы ў імгненні.
Мяне узрушыў і крануў да слёз.
Я адчуваю, як праз мае вочы,
На маю ўнучку пазірае прабабуля,
Я бачу сваю прапрапраунучку
І нават ведаю ўсё, что яшчэ будзе,
Упэўнена, што Бог ёй дасць шчаслівы лёс!
Апрель 2010
Позирк
© Copyright: Ирина Окунь, 2020
Свидетельство о публикации №120111709458
Свидетельство о публикации №120111709458
Рецензии