Алексей Марьин Сердобск. Собеседник
Обрывками случайных фраз прохожих.
Тогда ему я отвечаю тоже,
Над дверью закрепив чертополох.
Названьем улиц Шутит Он со мной,
Упрёками творит Свои Объятья,
В Своём Обличье посылает братьев
По духу, вере и Земле Родной.
Он утром тьмы рассеивает тень
Мечом Всепобеждающего Света.
Не требуя ни жертвы, ни обета,
Прощает заблуждения и лень.
Я пытаюсь угадать по бликам
В глазах, на окнах, призрачных витрин…
Как страж Его и вечный пилигрим
Плохо сплю, а просыпаюсь с криком…
Субяседнік
Са мною размаўляе Бог
Абрыўкамі не выпадковых фраз.
Калі мы размаўляем удвох не раз,
На дзвер замацаваўшы чартапалох.
Назваю вуліц Жартуе Ён са мной,
Папрокамі дзее Свае Абдымкі,
У Сваім Абліччы пасылае здымкі
Па духу, веры і Зямлі маёй.
Ён раніцай цемры рассейвае цноту
Мячом Усёпераможнага Света мары.
Не патрабуючы ні зароку ні ахвяры,
Прабачае памылкі і ляноту.
Я спрабую адгадаць па бліках
У вачах, на вокнах, прывідных вітрын…
Як вартавы Яго і вечны пілігрым
Дрэнна сплю, а прачынаюся з крыкам…
Построчный перевод на белорусский язык
Свидетельство о публикации №120111007083