Владимир Бордюгов. Закат. Рус. Бел
Бьётся веной тонкою река,
Волн бегут сверкающие локоны,
Растворяя в кудрях облака.
Озорно в реке мальчишки брызжутся,
Солнце кожей впитывая впрок.
Тенью облака по полю движутся,
Над планетой делая виток.
Тонкими извивными морщинами
Разбежались тропы на лугу,
И закат под крыльями орлиными
Небо разжигает на бегу.
В этом пламенем летящем омуте
Век готов прожить и… утонуть,
Позабыть про все удачи, промахи,
Лишь бы глаз усталых не сомкнуть…
Захад
Зверху відаць усё арлу і сокалу:
Б'ецца венай тонкаю рака,
Хваль бягуць зіготка локаны,
Раствараючыся ў кучарах стаўка.
Хлапцы ў рэчцы пырскаюць гарэзна,
Скуру сонца грэе празапас.
Рухаюцца воблакі палезна,
Над планетай праляцяць не раз.
Тонкімі кудзеркамі маршчыны
Сцежачкі разбегліся па лузе,
І заход пад крыламі арліны
Неба распісалася на пузе.
У полымяным віру круглатварым
Я гатовы патануць і жыць,
Каб забыць пра поспехі і лаўры,
Каб вачэй стамлёных не стуліць…
Построчный перевод на белорусский язык Максима Троянович
Свидетельство о публикации №120110706049