Прабач, мой край, прыходжу што з бядою,
Але ж і з радасцю спяшаюся к табе!
Прабач, што ў голас мае планы мрою,
Бо ты даеш надзею у журбе!!
Прабач, што нас звязаў лёс пакручасты,
Што я забыў абставіны, гады!
Я планаваў быць на Радзіме госцем частым,
Не прадугледзеў пошасці й бяды!
Прабач, што аб табе ўспамін люляю,
Што радасцю сустрэч з табой гару!
Прабач, але ты ўсё, што маю
І ўсю цябе з сабою забяру!
Прабач мяне!
© Copyright: Станислав Шастак, 2020
Свидетельство о публикации №120110705774
Свидетельство о публикации №120110705774
Рецензии