У Парыжы на мосце.
Там на мосце, за далёкай даллю
Сядзеў мужык, агорнуты смуткам.
Жылля няма, грошай і працы,
Адны праблемы, і клопату.
Падумаў, у рэчку сигану,
Праблемы ўсё пойдуць на дно.
І зноў, цудоўнае імгненне:
З'явілася панна, як здань.
І мовіць: Кінь смутку прэч.
Чароўная такая ноч.
Пайшлі са мной, пара размяцца.
Праблемы заўтра ўсё вырашацца.
Назаўтра ўстаў, вочы ззяюць.
-Проблемы хто мае вырашае?
-Не ці хопіць любові і ласкі?
Такі вялікі, а верыш у казкі.
6982. Таки вялки, а верыш у казки
© Copyright: Анжела Кушнер, 2020
Свидетельство о публикации №120110609658
Свидетельство о публикации №120110609658
Рецензии