Жартачкi?
Дзень снуе ў нябёсах хмарка,
Дзе бяжыць, дзе крочыць шпарка,
вецер-злыдзень рве, штурхае.
Трэба зносіць ёй абразу,
Як заплача – дык адразу
дол намочыць і сканае.
Гэтак сама чалавеку
Лёс цярплівым быць давеку:
ад народзінаў да раю.
Сэрца рвуць спачатку дзеці,
Не раўнуючы як вецер,
дзень і ноч на нервах граюць.
Да дзяцей прымкнуць унукі,
Хто на шыю, хто на рукі,
бы з галоднага пруць краю.
Ат! Не плач. Зірні на неба
Ды згаджайся: так і трэба.
© Copyright: Вера Михно, 2020
Свидетельство о публикации №120110303832
Свидетельство о публикации №120110303832
Рецензии
Цярпеть прыходзицца усе жыцце- гэта праўда.
Спадабалася.
Дзякуй.
Татьяна Каптуревская 22.01.2021 19:17 • Заявить о нарушении
Спадабалася.
Дзякуй.
Татьяна Каптуревская 22.01.2021 19:17 • Заявить о нарушении