Д.
Грукаў метал па металу,
Надрыўна вішчала піла,
Гудзеў рухавік.
Лаялі самазабыўна
Рабочыя пад вакном
Усё, чым стаіць свет.
Было ўсё вакол дысанансам.
Хацелася мне, дружа,
Гэта табе паказаць.
Схавалася я ў музыку —
І тут адбылося штось.
Перавярнуўся свет.
Быццам было так спрадвеку:
Грукат жыцця невыносны
З'яўляўся музыкай сам.
Было ўсё гармоніяй чыстай.
Хацелася мне, дружа,
Гэта табе паказаць.
Думкі з табой размаўлялі,
Кроў пульсавала табе,
Але цябе не было.
Ты існаваў нядоўга:
Як і ўсё на свеце,
Ты быў трызненнем маім.
Сусвет з пустаты тчэцца,
І я адчуваю, дружа,
Як ты глядзіш праз мяне.
22.10.2020
Дружа
© Copyright: Мария Руслановна Шебанец, 2020
Свидетельство о публикации №120103007563
Свидетельство о публикации №120103007563
Рецензии