Аднойчы у сям’і вялікае дзяржавы
З’явілася дзіця блакітнавокае,
Узяўшы сiнь ад роднай мамы,
У якіх бездань неба глыбокая.
А імя далі немаўлятцы - Русь.
Праз колькі часу яшчэ малютку
Маці нарадзіла з імем Беларусь,
У тае косы, бы лён бялюткі.
І за яе я ўсё малюсь…
Радзіма мая, жыві і квітней
У турботах аб Маларусі
Малодшай сястрычкі тваёй.
А я спадзяюся,што гэтай сям’i
Ня зможа згубiць у iмя сатаны
Анiякая сiла зямная,
Бо Гасподзь ва усiм памагае:
I крылы Чарнобыля дробiць,
I зямлю збожжам засявае,
I палiтычныя хвалi адводзiць.
Але у нас няма шляху iншага
Толькi у яднаннi вялiкай cям'i
Гасподзь уратуе душы наша,
Калi мы разам у гэтым баi…
15.02.2011
Тры сястры
© Copyright: Ирина Окунь, 2020
Свидетельство о публикации №120103001595
Свидетельство о публикации №120103001595
Рецензии