У кожнага свае

У кожнага з нас свой чалавечы ўзрост, свая душа…
Свой лёс ці муж, свая каханая…,  жана,
Свая машына  ці  прэстыжная работа.
Але ў ва ўсіх –  Бог – Айцец і Творца .
І колькі ўжо было людзей, ні адзін
Не  абышоўся без сустрэчы з Ім
На той мяжы,  куды па добрай волі,
свядома, мала хто ідзе.
А  хто адважыўся, ня ведаў,
што яго асудзяць
Тыя, што былі побач,
не заўважаючы бяды ў яго вачах…,   
Ды асудзілі…  сябе,
на сорам, на пакуты у сэрцах…
За цорствасть душ, за непавагу да істоты,
што сатварыў Гасподзь.
І як далей цяпер сабе ты не паводзь,
cум і нуда  усюды за табой
За твой смяротны грэх, за асуджэнне слабых,
За тое , што руку не працягнуў, каб выратаваць...
Ды кожны з нас рабіў бы лепшае,калі бы змог,
Але  не робіць…  Пэўна, гэтак трэба…
Таму не будзем варашыць мы глебу
Ды : хто павінен? - уздымаць пытанне:
У тым ці ў гэтым накірунку існавання.
Лепш пойдзем разам у Храм , на споведзь перад Iм,
Тварцом, Айцом ды Госпадам сваiм. 

13-18.06.2010