Жывём надзеямi i марамi...
Учора зазірнула ў Свята-Міхайлаўскі храм. З адной мэтай, каб напісаць памінальную запіску. Памерла дваюрадная сястрычка, якая жыла вельмі далёка, з якой ліставалася ў Інтэрнэце. Гэта горка, калі паміраюць родныя, якім яшчэ трэба было жыць і жыць. Але ж лёс непрадказальны. І ў каторы раз думаеш, якое нашае кароткае і імклівае жыццё!? Як хутка ляціць час... І падзеі, якія адбываюцца ў нашым грамадстве, ва ўсім свеце не радуюць. Каб крыху развеяцца, забыцца, павандравала па нашаму Сасонніку.
© Copyright: Анна Атрощенко, 2020
Свидетельство о публикации №120101305969
Свидетельство о публикации №120101305969
Рецензии
Так, дуже сумно, коли помирають рідні люди, але... там, на Небі, їм набагато краще, ніж тут, бо вони там - ВДОМА... А ми сумуємо, бо ми залишились на землі, в недосконалому світі...
Светлана Шакула 25.02.2021 14:51 • Заявить о нарушении
Светлана Шакула 25.02.2021 14:51 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.