Эйдэ, бергэ сулыйк козлэрне...

Я та же, только в осень превратилась,
Накрасив жёлтым цветом настроенье,
Ненасытным дождиком с утра умылась,
А в лужах утопила вдохновенье.... (Альфира Зайнутдинова)


Элеккечэ минем холыкларым,
Тик нигэдер азрак арганмын...
Кояш нурларына кытлык сизеп,
Мон,суланып тынып калганмын.

Мин элекке, тик козгэ эверелеп,
Кэефем сары тоскэ манылган.
Туймас  ян,гырларда кушеккэнмен,
Кулдэвеккэ илхам салынган.

Яздагыча ян,гырамый кун,ел,
Ж,эйдэгечэ сузлэр агылмый.
Бу коз генэ - бу сагышлар тугел,
Ж,эйне эле йорэк сагынмый...

Мин элекке - кун,ел генэ тынган,
Акрынлатып шигырь тезмэмне.
Тубэ ян,гырынын, тавышын тын,лап
Дустым,  бергэ сулыйк козлэрне.

8 октябрь, 2020 ел


Рецензии