Не бачу, не чую, як восень...
Не бачу, не чую, як восень
Зноў клін жураўліны адносіць.
Ні чуць не хачу я, ні бачыць,
Як клін жураўліны мой плача,
Бо сэрца, як лісцік, трапеча,
Што вельмі няскора сустрэча.
І ці дажывуць да сустрэчы
Даўно ўжо не крылы, а плечы?
05. 10. 2020 г.
Свидетельство о публикации №120100505470