Владимир Бордюгов. Времечко. Рус. Бел

Каплет времечко на темя,
За всю жизнь бьёт, тяжело:
«Я тебе дарило семя,
Чем же семя проросло?

Было всё дано в достатке:
Тело, небо, словом,— жизнь,
И мгновеньям, может,— кратким,
Ты был рад без укоризн.

Что же ты меня ругаешь,
Мол, бегу я всё быстрей?
Мы в одной летали стае
Перелётных журавлей.

Задержаться как` могу я,
Коль меня толкает клин?…
Сам парил, меня не чуя,
Оторвавшись от земли.

А земля к себе всех манит…
Чем?— Годи, узнаешь сам...»
И быстрее дикой лани
Мчится время к небесам…

Часіна
 
Цюрчыць часіна на цемя,
За ўсё б'е, цяжка, на зло:
"Я табе дарыла насенне,
Чым жа насенне прарасло?

Было ўсё дадзена ў дастатку:
Цела, неба, жыцця ззянне
І імгненнем, можа,- кароткім,
Ты быў рады без дакаранняў.

Што ж ты мяне лаеш,
Маўляў, бягу  ўсё хутчэй зноў?
Мы ў адной лёталі зграі
Пералётных жураўлёў.

Затрымацца як` магу ў начы,
Калі мяне пхае клін?…
Сам парыў, мяне не чуючы,
Адарваўшыся ад зямлі.

А зямля да сябе ўсіх вабіць…
Чым?- Потым пазнаеш сам..."
І хутчэй дзікай лані
Імчыцца час да нябёсаў…

   Перевёл Максим Троянович