«Ана! Ана! Ана!» – деп биз тувгъанлы,
Бир де талмай алгъышлайбыз Ананы.
Гелигиз биз бугюн сама, бир сама,
Гёнгюн алма алгъасайыкъ Атаны.
Гелигиз биз барыбыз да бир болуп,
Аталагъа йылы сёзлер айтайыкъ.
Инбашына салып хыйлы юрюген
Олар булан шат яшлыкъгъа къайтайыкъ.
Къолгъа къалам алгъан гюнден бериге
Ана гьакъда кёп сатырлар язсакъ да,
Гьай аман, биз ювукъ гёрюп оьзлени
Аналагъа бираз артыкъ базсакъ да,
Аталардыр берекетге баш салар,
Ожакъланы тюп кюрчюсю олардыр.
Шо кюрчюсюн тас этген уьй даимге
Сувсуз къалгъан денгиз йимик боладыр.
«Ата!» – десенг къатты билек гёз алда,
«Ана!» – десенг исси экмек къолунгда.
Къатты билек булан исси экмегинг
Адашмагъа къоймас бир де ёлунгда.
«Ана! Ана! Ана!» – деп биз тувгъанлы,
Бир де талмай алгъышлайбыз Ананы.
Гелигиз биз бугюн сама, бир сама,
Гёнгюн алма алгъасайыкъ Атаны.
Гёнгюн алма алгъасайыкъ
© Copyright: Нурьяна Арсланова, 2020
Свидетельство о публикации №120092202207
Свидетельство о публикации №120092202207
Рецензии
