ні атчызны,ні мовы,ні маткі-
усё кінулі у белы свет.
і пойдзем у жабраціх заплатах
агаліушыся,як скілет.
будзе сніцца нам чорную ноччу
стол накрыты і родны дом.
толькі слёзы упаушы на вочы
адштурхнём ад сябе кулаком.
усё патрацілі ды згубілі
а свабода,як птушка з нябёс
дзесьці лётала покуль нас білі
і цягалі із пад калёс!
мы не згублены-мы жывыя ,
хоць забілі зямлёю рот.
хай чакаюць нас ворагі тыя
што вайскрэснне яшчэ народ!
***
© Copyright: Андрей Веремев, 2020
Свидетельство о публикации №120090208163
Свидетельство о публикации №120090208163
Рецензии