Рафаэль-Мендель. Еврейский погост. Рус. Бел

Две дороги ночных
Не сойдутся никак.
А одна-то – в музей,
А другая - в овраг.

Моя нежная жизнь
Застоялась в дыму.
Снова сердце болит,
Отчего – не пойму.

По музею ходил,
Было горько мне там.
Всё казалось, мой путь –
По костям, по костям.

Пряди чьих-то волос
И одежд желтизна.
Поглядел из окна –
Бесконечна весна.

Неугаданный крик
Сердце горестно сжал,
Но сиренью горит
Долгой жизни пожар.

Я ходил в тишине,
Средь умолкнувших нот,
И упрямо искал
Чёрный ход,
Чёрный ход.

И из горьких глубин
Подавали мне знак.
Черным ходом я шёл
Из музея в овраг.

Шёл туда, где росла
Молодая ветла,
Где дрожали под ней
Моих близких тела.

Долго мчаться до звёзд,
Лиц не видно во мгле.
Плачь, еврейский погост
На безумной земле!
            Рафаэль-Мендель
                1995г

Габрэйскі цвінтар
 
Дзве дарогі начных
Не сыдуцца ў абшар.
А адна вось - у музей,
А іншая - у яр.

Маё далікатнае жыццё
Затыхнулася  ў дыму.
Ізноў сэрца баліць,
З-за чаго - не пайму.

Па музеі хадзіў,
Было горка мне там.
Усё здаваўся, мой шлях -
Па касцях, па касцям.

Прадзі нечых валасоў
І адзенняў жаўцізна.
Паглядзеў у акно -
Бясконцая вясна.

Зкалатнуў мяне крык
Сэрца гаротна сціснуў,
Але бэзам гарыць
Доўгага жыцця пажар.

Я хадзіў у цішыні,
Сярод змоўкнуўшых нот,
І ўпарта шукаў
Чорны ход,
Чорны ход.

А з тых горкіх глыбінь
Падавалі мне знак.
Чорным ходам я ішоў
Ад музея ў яр.

Ішоў туды, дзе расла
Маладая вярба,
Дзе дрыжалі пад ёй
Целы блізкіх хіба.

Доўга імчацца да мар,
Твар не знойдзеш калі.
Плач, габрэйскі цвінтар
На вар'яцкай зямлі!

   Перевод на белорусский язык Максима Троянович