Ефрем Гольдштейн. Глаза России
Лукавые, влекущие в пригрех.
Любить тебя, быть возле скоморохом
В чаду разгульных и чужих утех.
Глаза твои - раскосые, шальные
Без дна и берега, как и душа твоя.
Я утопал в них пьяный от полыни,
Споившей щедро горечью меня.
В глазах твоих, Великая Россия,
Я слыл жидом из глубины веков.
И ненависть твоя дала мне силы
Евреем гордым возродиться вновь.
Вочы Расіі
Вочы твае - азёры ў павалоцы,
Нячысцікі, якія вабяць у прыгрэх.
Кахаць цябе, быць поруч блазнам
У чаду разгульных і чужых уцех.
Вочы твае - раскосыя, шальныя
Без дна і берага, як і душа твая.
Я патанаў у іх п'яны ад палыну,
Які спаіў шчодра гаркатой мяне.
У вачах тваіх, Вялікая Расія,
Я зваўся жыдам з глыбіні вякоў.
І нянавісць твая дала мне сілы
Яўреем ганарлівым адрадзіцца зноў.
Перевод на белорусский язык
Свидетельство о публикации №120082103113