Ратмир Рафилевичнын, Туган коне ун, аеннан...
Бэйрэм итик эле бергэлэп!
Анын, башлап йоргэн эшлэрендэ
Кайбер нэтиж,эгэ килгэлэп.
Мон,ынчы булмаган зэвыклылык
Шэхэрдэ урнашты, курегез!
Ан,лашылмый иде шыксыз чокыр,
Балкып чыкты аннан кулебез.
Урманыбыз ямьле бер тос алды,
Баласы-олысы гел шунда.
Велосипед белэн выжлатабыз:
Ярылып ята чиста, кин, юллар!
Балаларга экият иле туды,
Тылсымлы бер хикмэт шикелле.
Яше-карты иркенлэп тын алды,
Хич булмаган шатлык кичерде.
Ни эйтим сон,? Озак куанычка!
Алып килде Ратмир безгэ ямь.
Сэясэт тугел бу, юмалау да,
Мин тик дореслекне фаш итэм.
Тик яшьлэрдэгечэй тэвэккэллек,
Намуслылык, мэгънэ, матурлык...
Дорес башлый бала гомер юлын,
Бир тик Ходай ан,а сабырлык!
Иманым бик камил, хуж,а булса,
Бар да булыр, бар да ж,айланыр!
Тик куркыта, Ратмир бездэн китсэ,
Тагын кемнэр нилэр кыланыр?
14 август, 2020 ел
Свидетельство о публикации №120081408532