Шлях

Хутка пакідае сэрца тое ўсе жыццё.
Хваляй захапіла зноў гэтае быццё.
Ціха плыў у чоўне па бурліваю рацэ.
Кроў сачыцца ручайком па лініі на руцэ
Незнаемы лёс, той таямнічы шлях. 
Застаецца зараз мне асколкам у вачах.

Застанецца болем ў вачах. 
Цёмнай ноччу прыходзіць у снах.
Кожны дзень, хапіла тых слёз.
Дзе разбіта краіна з лілей i руж.
Там ўчынкі цяплілі душу...
I пакінулі сэрца мае. 
 
Пераплыўшы рэчку, не паверну час.
Пазабыўшы боль, не сустрэну вас.
Мабіць пашанцуе i кагда нябудзь...
Толькі аб адным прашу ты мяне забудзь.
Шчасьце карыстацца гэтай дабрынёй?
Позна, усё пакінута ў старане адной.

Застанецца болем ў вачах. 
Цёмнай ноччу прыходзіць у снах.
Кожны дзень, хапіла тых слёз.
Дзе разбіта краіна з лілей i руж.
Там ўчынкі цяплілі душу...
I пакінулі сэрца мае.

Застанецца болем ў вачах. 
Цёмнай ноччу прыходзіць у снах.
Кожны дзень, хапіла тых слёз.
Дзе разбіта краіна з лілей i руж.
Там ўчынкі цяплілі душу...
I пакінулі сэрца мае.

Застанецца болем ў вачах. 
Цёмнай ноччу прыходзіць у снах.
Там ўчынкі цяплілі душу...
I пакінулі сэрца мае.