А в печали и реки мелееют...

***
А в печали и реки мелеют...
Раскидают нас, запараллелят
И к слезам позовут не вовремя.
Между нами теперь не поле -
А набухшие фразы боли
Да молчанье твоё огромное.

При тебе всё становится больше
(увлекайся, любуйся и бойся)!
Просто жизнью с вещами делишься...
А сегодня устал теперь сам ты
От моей накопившейся ласки -
все разрушишь и не удержишься.

Взгляд твой дарящий - успокоенье
превращает
мир
в стихотворенье...
Божьи замыслы я постигаю
по созвездиям
родинок точек!..
Только я
у тебя
из незваных...
Только ты
мой единственный
точно!..

перевод с беларусского стихотворения Катюргиной Анастасии (Кацюргіна Стася)

текст оригинала:

***
А ў самоце і рэкі мялеюць…
Раскідаюць нас, запаралеляць
І заўчасна да слёз паклікаюць.
Паміж намі цяпер не поле –
Набрынялыя словы болю
Ды маўчанне тваё вялікае.

Праз цябе ўсё становіцца большым
(захапляйся, любуйся і бойся)!
Проста ў рэчы жыццё ўдыхаеш ты...
А сягоння стаміўся ўласна
Ад маёй няпрошанай ласкі -
Ўсё разбурыш і не ўтрымаешся.

Пад паглядам тваім - суцешаны
Ўвесь сусвет
палягае
ў вершы… Я
спасцігаю намыслы Божыя
Праз сузор’і
тваіх радзімак!..
Толькі я
у цябе
з няпрошаных...
Толькі ты
у мяне
адзіны!..