Адно слова

Яна Явич
Чырванню зорнай палаюць рабіны,
Падае снег на зямлю...
Хочаш застацца навечна адзінай?
Проста скажы: «Я люблю»...

Проста — «люблю»... У заснежаных далях
Нешта мяняецца зноў...
Добрая казка, замёрзлыя хвалі,
Ціхая веліч лясоў...

Зоркі-сняжынкі закружацца ў танцы,
Ледзьве пакрыўшы зямлю...
Хочаш адзінай навечна застацца?
Проста скажы: «Я — люблю»...

Цішыню рамонкавае раніцы
Пакідаюць зорак ліхтары...
Развітаемся — ды не расстанемся,
Бо чакаць — ці год, ці два, ці тры?

Да душы — ці подыхам, ці дотыкам.
Мне не трэба гэтага зусім...
Ведаю — кахаеш; толькі ўсё-такі
Застанемся кожны пры сваім.

Мы сустрэнемся — і не расстанемся
У харастве чароўнае пары...
Цішыню рамонкавае раніцы
Пакідаюць зорак ліхтары.


© Copyright: Яна Явич, 2020
Свидетельство о публикации №120072505008
Список читателей / Версия для печати / Разместить анонс / Заявить о нарушении
Другие произведения автора Яна Явич
Рецензии
Написать рецензию
Другие произведения автора Яна Явич