Болеслав Лесьмян. Ранним утром
На улицах, небитых стопами на зорьке,
на час распахнутых привольно поднебесью,
не те деревья: очарованные горько
столь раздаются, высятся и пахнут лесом.
Овеянные шелестом забытым, как впервые
являются в преображении чудесном
так словно в мире сказочно нетесном,
знакомые мои, они совсем иные.
Но первый шум и гам– людской или машинный,
пугает их, разочарованных вчистую–
и втискивает в этот мир, где я стою и
сочувствую трудом униженным вершинам.
перевод с польского Терджимана Кырымлы
Wczesnym rankiem
Gdy ulice, stopami ludzkiemi nietkniete,
W sloncu porannem stoja dla nieba otworem,
Nie poznaje drzew dawnych– takie sa zaklete,
Tak trafnie olbrzymieja i tak pachna — borem.
Zda sie, ze po raz pierwszy owiane szelestem
Jawia sie moim oczom w cudnem niepoznaniu,
Jakbym zastal je nagle na ich skrytem trwaniu
W swiecie zgola odmiennym, niz ten, gdzie ja jestem.
Lecz pierwszy zgielk ulicy, wrzask zycia uludy
Ploszy je, ze– malejac– tlumia czary swoje
I cofaja sie wlasnie w ten swiat, gdzie ja stoje
I podgladam ich pilnych przeistoczen trudy.
Boleslaw Lesmian
Свидетельство о публикации №120072104062