Не пазнай бяды
Нас узнесла ты,
Лёс адзіны з табою прайшоў.
Клопат вечны твой
То не гук пусты
Адчуваецца сэрцам, душой..
Многа дзе бываў
І аб тым пяю:
Пад вадой, у паветры, гарах.
Часам забываў
Дабрыню тваю,
Аб сунічных гаях, аб барах.
А калі прыняў
Кулю у баю,
І душой ад пакут састарэў,,
Шчасце зноў пазнаў
Бо любоў сваю
Зноў у вёсачцы Роднай сустрэў.
Усё люба тут!
Крылы узняслі
Слёзы шчасця ужо не стрымаў.
Хопіць нам пакут
Хоць бацькі ў зямлі,
Краю Роднага лепей няма!
Прыпеў:
Ты - любоў мая,
Голас твой заўжды
Асалодай да сэрца ляціць.
Цябе слаўлю я
Не пазнай бяды
Пакуль сонца Зямлі зіхаціць!
Свидетельство о публикации №120070204323
С теплотой и пожеланиями Любви, благополучия и мира нам всем,
Марина
Марина Николаева-Бурак 10.10.2022 19:47 Заявить о нарушении
http://stihi.ru/2020/09/09/7255
Заходзьце яшчэ!
Николай Сергеевич 01 11.10.2022 07:44 Заявить о нарушении