Бор. Заранка рассыпае
Шчэбет з посьвістам наўкола,
Такт ёй дзяцел адбівае,
Падпявае дрозд вясёла!
Звонкае ку-ку зязюлі,
Ззянне росаў на траве,
Што ў дзяцінстве мы пачулі,
У сэрцах музыкай жыве.
Нас гайдае і калыша,
Кліча нас у родны бор,
Дзе жыве для сэрцаў ціша,
Пахне казкамі чабор.
Не спяшаю я на моры,
І не цягне ў тайгу!
Мрою сінія азёры,
Чую кнігавак ку-гу.
Сенакос даўно скасілі,
Асушылі луг і лес
І ўсе, што мы любілі
Пад сябе падмяў прагрэс.
Ўсе цяпер шукаюць "біа"
Фрукты, малако і мяса.
Ядуць "хімію". Рупліва
"Украпляюць" моц калгаса.
Дзе півоні ў агародзе,
Над ракой туман плыве-
Мроіць сэрца на ўсходзе
З дзён юначых знічкі дзве.
Чэрвень
© Copyright: Станислав Шастак, 2020
Свидетельство о публикации №120062704962
Свидетельство о публикации №120062704962
Рецензии