Андрей Фисенко. Успех. Рус. Бел

Свои божественные воды
Несёт Великая Река
И роковой её свободы
Полна вся тварь во все века;

И вся душа – одно движенье;
И ловит на волне скольженья
Успех, бликующий для всех…

И я, своих скорлуп орех,
Несусь, кружусь, как ни случится;
И где мне выпадет прибиться –
Знать не могу. Но, как на грех,

С каких-то пор, жуя престижность,
Чту берега за неподвижность,
С Успеньем повязав успех…

Слегка вразрез речной стремнине,
Бежит философ на челне;
Он математик пуповины,
Он сталкер на цепном ремне:

«Уклон, излучина, пороги –
Всё берегов причуда! Боги
Лишь отражаются в волне…»

Поспех
 
Свае чароўныя хвалі
Нясе Вялікая Рака
І фатальнай яе волі
Поўная ўсё стварэнне ва ўсе стагоддзі;

І ўся душа - адзіны рух;
І ловіць на хвалі слізгацення
Поспех, бліскучы для ўсіх…

І я, сваіх шкарлупін арэх,
Нясуся, кружуся, як ні здарыцца;
І дзе мне выпадзе прыбіцца -
Ведаць не магу. Але, як на грэх,

З нейкіх пор, жуючы прэстыжнасць,
Паважаю берагі за нерухомасць,
З Успеннем павязаўшы поспех…

Злёгку насуперак рачной быстрыні,
Бяжыць філосаф на чоўне;
Ён матэматык пупавіны,
Ён сталкер на ланцужным рамяні:

"Ухіл, лукавіна, парогі -
Усё берагоў дзівацтва! Богі
Толькі адлюстроўваюцца ў хвалі…"


   Перевёл Максим Троянович