Абжора

         АБЖОРА

  Пакахала ухажора –               
  Ён страшэнны быў абжора,      
  Дзень і ноч ён толькі жраў      
  і ка мне не прыставаў …               
         
  Весиў ён ажно поў тоны –         
  Быў жывот яго бяздонны,       
  Ноги были як калоны –               
  Еў заўжды ён макароны.

  И на бульбу налягаў –             
  Меру в бульбе ён не знаў,      
  Сто мяшкоў ён еў за год   
  Мой таўшчэзчы идыёт.         

  Меру в пиве ён не знаў –      
  Бочку пива выпиваў,          
  Ну а жопа у яго –               
  Як у танка самаго… 
      
 На два стулы ён садзиўся –      
  Вельми гэтым ганарыўся, 
  И з'ядав вядро яды               
  Ён за кожны раз тады.             

  Сэксам ён не занимасўя –   
  Лезць на цёлак ён баясўя,    
  Цёлки ж абажали Жору –      
  Вялизарнага абжору.               

  Навярху на им ляжали –         
  Кайф лавили и стагнали.       
  Абажали Жору крали –            
  Вось такие трали-вали.          

  Жора наш, стагнаў як бык –   
  Абажаў ён гэты стык,               
  Знизу ён ляжаў як пень –            
  Абажаў ён гэту хрэнь.   
   
  Вось так Жора наслаждаўся –    
  Так ён с дзевами змагаўся,            
  Все любили хлопца Жору,               
  Сэксапильнага абжору.               

  Быў у Жоры хрэн што нада –       
  Усим дзевам быў наградой,          
  Аграмаднага размеру  –               
  Больш не знали дзевы хе*у.      
         
  Вось так жыў на свеце Жора, 
  Здаравеннейшы абжора,            
  Меры у ядзе не знаў –               
  Жыр у пузе нажываў.               

  Хваце жраци, хлопец Жора,         
  Раставсценны ты абжора,            
  Трэба з ложку уставаци –               
  Агарод пара пахаци…