Медуніцы на купінах цвет,
А на возеры белыя чаплі.
З неба лашчыць нас сонейка свет,
Сушыць росаў празрыстыя кроплі.
Не спыніцца ніяк не магу,
Каля чыстай халоднай крыніцы.
Я да гэтай крыніцы бягу
Кожны дзень, каб вадой наталіцца.
Краявідаў не бачыў такіх
І ружовым здіўляюся ранкам
То світанка рамонкавы блік,
То заход аксамітны над ганкам.
Наяву бачу, а не ў сне,
Для мяне тут адчынены дзверцы.
Беларусь - дарагая ты мне,
Ты душа, ты навекі ў сэрцы.
Ты навекi у сэрцы...
© Copyright: Тамара Семашко, 2020
Свидетельство о публикации №120061306564
Свидетельство о публикации №120061306564
Рецензии
