Андрей Ковалёв. Он тебя не любил

Правда проста и мы с тобой глупые люди
Роли для нас с тобой никто не выбирал.
Кто же теперь расскажет мне, что дальше будет,
Тот кто не жил тот никогда не умирал.
 
Он тебя не любил никогда, он играл и менял свои лица,
Между витрин я искал твой последний нечаянный взгляд.
Он тебя не любил и не ждал в переулках промокшей столицы,
Он тот, кто не верит в любовь и не любит тебя.
 
Правда проста и мы с тобой две параллели,
Ты под теплом больших огней строишь свой мир.
И не со мной ты ждешь рассвет в мятой постели,
А я не хочу, я так устал жить по правилам игр.
 
***
 
Праўда простая і мы з табой дурныя людзі
Ролі для нас з табой ніхто не выбіраў.
Хто ж зараз распавядзе мне, што далей будзе,
Той хто не жыў той ніколі не паміраў.
 
Ён цябе не кахаў ніколі, ён гуляў і змяняў свае твары,
Паміж вітрын я шукаў твой апошні неспадзяваны погляд.
Ён цябе не кахаў і не чакаў у завулках змоклай сталіцы,
Ён той, хто не верыць у каханне і не кахае цябе.
 
Праўда простая і мы з табой дзве паралелі,
Ты пад цяплом вялікіх агнёў будуеш свой свет.
І не са мной ты чакаеш світанак у мятай пасцелі,
А я не жадаю, я так стаміўся жыць па правілах гульняў.

   Перевод на белорусский язык