То водарам бэзу запахла...

Парой узгадаю зялёнае лісце, --
То водарам бэзу запахла ў двары, --
Што будзе цяпер, а было што калісьці,
Сам Бог разуменне такое стварыў...

Зямное маўчанне -- крыніца святая, --
То чыстым сумленнем зноў свеціцца дух.
Гасцінец нябесны святлом асядае,
Каб яркіх пялёсткаў агонь не затух.

Ах, сэрцаў гучанне -- размова такая,
Вясенні праменьчык вачэй вабіць слух.

Што будзе цяпер, а было што калісьці,
Сам Бог разуменне такое стварыў...
Парой узгадаю зялёнае лісце,
Што водарам бэзу запахла ў двары...


Рецензии
Надзвичайно гарні філософські роздуми про Вічне...

А Врубеля бузок надихнув на містику http://proza.ru/2020/03/17/101

Светлана Шакула   08.06.2020 09:01     Заявить о нарушении