Тая лёгкасць кошту не мае,
Калі з ветрам ляціць павуціна.
Бы даўжнік майго дзіўнага краю,
За аселіцай восень - часіна.
Што палоніць наўзгад і прыязна,
Што вярэдзіць мяне праз адлегласць.
У ёй тоіцца роспач адказна,
Пацалункам халодным, бы снежнасць.
Дацвітаюць апошне лісты,
Поўня цьмяна гарыць верасамі,
А на вецці засмучаным тым
Павуцінню развітвацца з намі.
***
Осень
Эта легкость цены не имеет,
Когда с ветром летит паутина.
Красоту удивительно сеет,
За деревнею осень - картина.
Что пленит наобум, дружелюбно,
Будоражит меня будто нежность.
В ней таится отчаянье трудно,
Поцелуем холодным, как снежность.
Доцветают последние листья,
Луна тускло горит вечерами,
А на ветвях расстроенных истин
Паутина прощаться с нами.
Перевёл Максим Троянович
Осень
© Copyright: Максим Троянович, 2020
Свидетельство о публикации №120060201910
Свидетельство о публикации №120060201910
Рецензии
