Антонина Белоусова. Хочется... Рус. Бел

Хочется видеть большое в простом,
Хочется видеть простое в огромном.
Где-то в сердечном местечке укромном
Ты настоящий и добрый, и скромный,
Коль не смущают копыта с хвостом.
Хочется в дымке салатовых грез
Видеть и чувствовать запах весенний.
Хочется выйти из сумрачной тени
На изобилие нежной сирени,
Вздох гиацинтово-вкусный до слез.
Выгнать нарцисса навек из души,
Только вдыхать его запах бодрящий,
Быть как природа простым, настоящим
И трепетать, как сережки берёз.
Нос перепачкать пыльцой из тюльпанов,
Божью коровку на пальце нести.
Хочется добрым быть, вечно желанным
И от цветов лишь счастливым и пьяным...
Душу несчастную чью то спасти...


Жадаецца...
 
Жадаецца бачыць вялікае ў простым,
Жадаецца бачыць простае ў велізарным.
Дзесьці ў сардэчным мястэчку зацішным
Ты сапраўдны і добры, і сціплы,
Калі не бянтэжаць капыты з хвастом.
Жадаецца ў смузе салатавых мрой
Бачыць і адчуваць пах вясновы.
Жадаецца выйсці са змрочнага ценю
На багацце далікатнага бэзу,
Уздых гіацынтава-смачны да слёз.
Выгнаць нарцыса навек з душы,
Толькі ўдыхаць яго пах падбадзёрлівы,
Быць як прырода простым, сучаснасцю
І трапятаць завушніцай бяроз.
Нос перапэцкаць пылком з цюльпанаў,
Багоўку на пальцу несці.
Жадаецца добрым быць, вечна жаданым
І ад кветак толькі шчаслівым і п'яным...
Душу няшчасную хоць чыю ратаваць...

    Перевод на белорусский язык Максима Троянович