Андрей Вознесенский. Гибель оленя. Рус. Бел
Мне в Лену не нырнуть с обрыва на заре.
Многоэтажный гнус сплотился над ноздрями -
комар но комаре.
Оставьте кровь во мне - колени остывают.
Я волка забивал в разгневанной игре.
Комар из комара сосет через товарища,
комар на комаре.
Спаси меня, якут ! Я донор миллионов.
Как я не придавал значения муре !
В июльском мареве малинового звона
комар на комаре.
Я тыщи их давил, но гнус бессмертен, лютый.
Я слышу через сон - покинувши меня,
над тундрою звеня, летит, налившись клюквой,
кровиночка моя.
Она гудит в ночи трассирующей каплей
от порта Анадырь до Карских островов.
Открою рот завыть - влепилась в глотку
кляпом
орава комаров.
Згуба аленя
Мяне, аленя, камары задралі.
Мне ў Лену не нырнуць з абрыву на світанку.
Шматпавярховы гнюс згуртаваўся над ноздрамі -
камар на камару ад ранку.
Пакіньце кроў мне - калены астываюць.
Ваўка я забіваў ва ўгневанай гульні.
Камар з камара смокча праз таварыша,
камар на камару, зірні.
Ратуй мяне, якут ! Я донар мільёнаў.
Як я не надаваў значэння той муры !
У ліпеньскім марыве малінавага звону
камар на камару ўгары.
Я тышчы іх давіў, гнюс несмяротны, люты.
чую праз сон - пакінуўшы мяне,
над тундраю звініць, ляціць, наліўшыся журавінамі,
кравіначка мая з мяне
Яна гудзе ў ночы лятучай кропляю, дзівіся,
ад порта Анадыр да Карскіх астравоў.
Адкрыю рот завыць - мне ў глотку ўпляліся
кляпам
чароды камароў.
Перевод Максима Троянович
Свидетельство о публикации №120052208081