***
Бесклапотна жыць не ўмею,
А хацеў бы – адным днём.
Ды за заўтрашні хварэю:
Ці заплачам, ці спяём?
Бесклапотна жыць – навука,
Ды яе я не спасціг.
Мо таму сумненняў мука
І трывожыць кожны міг?
Жыць патрэбна, як прыйшлося,
Ці як прыйдзецца, так жыць.
Нешта ўсё ж такі ўдалося,
І не мала: палюбіць…
Палюбіць сасновы грэбень,
Пад гарой зялёнай - сад.
І, хто любіць, той патрэбен,
Нібы небу - зарапад.
20. 05. 2020 г., 20. 05. 2024 г.
Бесклапотна жыць не умею...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2020
Свидетельство о публикации №120052007849
Свидетельство о публикации №120052007849
Рецензии