Сяджу адзiн

Сяджу адзін. У цішыні,
Што ад вушнога млее звону,
Ружовяць сонца прамяні
Аблокаў белую карону.

У парку пошчак салаўя
Зрываецца на першай ноце,
Як колісь маладосць мая
Так абарвалася ў гаркоце.

Мой лёс!  Ты мне падараваў
Жаданне вечнае палёту,
Каб салавейкам даспяваў
Узятую аднойчы ноту!


Рецензии