Я пишу, не вея грусти, –
Ибо прежде её хан,
Ибо прежде был обуздан
Её тьмы извечной храм.
Я пишу, не вея грусти, –
Ибо той в помине нет,
Ибо пряжей её устья,
Был не прежде я воздет.
Посему спешу в ответ
Вам заверить честью лет, –
Я пишу, не вея грусти,
Ибо той в помине нет.
Я пішу не веючы суму
Я пішу, не веючы журбы, -
Бо перш яе хан,
Бо перш быў утаймаваны
Яе цемры адвечнай храм.
Я пішу, не веючы журбы, -
Бо няма ў памоўцы гэтай,
Бо прадзівам яе клубы,
Быў раней не я ўздзеты
Таму спяшаюся ў адказ
Вам запэўніць гонарам гадоў, -
Я пішу, не веючы жубы,
Бо ў памоўцы няма зноў.
Перевёл Максим Троянович
Михаил Колдузов. Я пишу не вея грусти. Рус. Бел
© Copyright: Максим Троянович, 2020
Свидетельство о публикации №120051708704
Свидетельство о публикации №120051708704
Рецензии
