Гадзинник
Парыжэлы цяуник,
Ци то бульбоуник,
Восень ужо яуна
Гаспадарку асвоиць.
И пылиць ворыва
Слупами пылу,
Грукае,сыплецца
Бульба у карзину.
Вясковая восень -
Моцная жанчына:
Мяшок бульбы за плечы
Адным махам кине!
Не адна прыйдзе восень,
Ацярэбиць лисце з галоу,
Чорнае ворыва пасярэбрыць
Шэранню ранних маразоу.
И стомиць працаю силу -
Тады идзи дамоу.
Паузе стрэлка часу у зиму,
Бо наступае яна изноу.
Злы вецер заскугоча,
Завые на сто галасоу,
А гира на ланцужку падскочыць,
Каб запусциць свой ход изноу.
И гадзинник великански
Бомкае не адно стагоддзе -
Ад звычаяу паганских
Да хрысциянских у народзе.
Не адна пройдзе вясна,
И народзицца новае лисце,
А стрэлка изноу пайшла
Шукаць па крузе выйсце.
Не адно спякотнае лета
Праплыве у марыве синим,
А стрэлку павядзе нехта
Да новай жыццёвай силы.
Пройдзе зима суровая,
И цёплай,канечне,бывае,
А стрэлка быццам новая:
Да жыцця усё гукае!
Свидетельство о публикации №120051406276