***
Белыя вішні на ўзмежку:
Шлюбам бярэцца вясна.
Я падару ёй усмешку,
Тым жа адкажа яна.
Ты мне таксама усмешкай
Кажаш: “Які ты паэт?”
Белыя вішні на ўзмежку –
Мары тваёй сілуэт.
Ой, як хацела б убрацца
Вэлюмам белым і ты!
Век будзеш так спадзявацца,
Марна шукаць цеплаты…
Сядзь, пасядзі на узмежку,
Слухай, як пчолкі гудуць,
І падары хоць усмешку
Вішням, што замуж ідуць…
04. 05. 2020 г.
Белыя вiшнi на узмежку...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2020
Свидетельство о публикации №120050404531
Свидетельство о публикации №120050404531
Рецензии