Цягнік адышоў. Мітуслівы перон
Замоўк і пусцеў паступова.
Ніхто не махаў цягніку наўздагон,
Нячутна было развітальнага слова.
Апошні вагон за будынкамі знік, --
Ў тугу апрануліся голыя рэйкі...
Даволі бязгучна пакінуў цягнік
Пустэльны перон, непрыветлівы нейкі.
Мой шлях ў невядомую далеч ляжыць,
Ды ў дрэнным настроі мяняю кірунак --
Спазніўся крыху, але што ні кажы,
Часамі ў спазненні пануе ратунак.
Звычайны вакзал. Здаў у касу білет --
Касірка прывабна ўскінула вейкі...
Апошні прыпынак... Згубіўся мой след
Ў жыццёвай дарозе на станцыі нейкай...
Цягнiк адышоу...
© Copyright: Леонтий Обринский, 2020
Свидетельство о публикации №120042006832
Свидетельство о публикации №120042006832
Рецензии