Владимир Бордюгов. Старая печь. Рус. Бел

Я подброшу поленцев, пусть печка горит,
Задымит от подарков нежданных,
Жаркий воздух в коленцах печи загудит,
Полетит с воем сиплым, гортанным.

Не в сыны, а во внуки, пожалуй, гожусь
Этой складно сработанной печи.
И, как в бабке родной, к ней щекой прикоснусь,
Чтобы шёпот услышать в ней вещий.

И она говорит, лет под сотню назад
С болью в сердце сжигала иконы.
У хозяйки от горя слезились глаза,
И хрипели за выгоном кони.

А в тридцатых годах, не жива-не мертва,
Мужиков проводила куда-то…
С той поры только бабы кололи дрова,
Задымила печь вдруг виновато.

Ей мужицкой руки не хватало с тех пор,
Стал кирпич в ней трещать, кашлять гарью.
Печника бы ей в лекари, сделать осмотр,
Вдруг,  «старушке» вернёт силу бабью…


Старая печка
 
Я падкіну паленне, хай печка гарыць,
Задыміць ад падарункаў нечаканых,
Гарачае паветра ў каленцах печы загудзіць,
Паляціць з выццём сіплым, гартанным.

Не ў сыны, а ва ўнукі, мабыць, падыходжу
Гэтай складана зробленай печы.
І, як да роднай бабулі шчакой дакрануся,
Каб пачуць яе шэпт той прарочы.

Яна кажа, гадоў пад сотню ў ночы
З болем у сэрцы паліла іконы.
У гаспадыні ад гора слязіліся вочы,
І хрыпелі за выганам коні.

А ў трыццатых гадах, ледзь жывая,
Мужыка  праводзіла ў салдаты…
Дровы калолі толькі бабы выжывалі,
Задыміла і печ вінавата.

Ёй мужыцкай рукі бракавала з тых часоў,
Стала цэгла ў ёй трашчаць, кашляць гарам.
Печніка б ёй у лекары, зрабіць агляд зноў,
Раптам,  "бабульцы" верне сілу задарам…

    Перевод на белорусский язык  Максим Троянович