***
Хтосьці беліць сад для прыгажосці,
Каб бялеў у полымі вясны.
Хтосьці ж так шкадуе яблынь косці,
Каб мароз ім не пашкодзіў сны.
Хтосьці хоча быць бялей за мелу,
Аздабляе вонкавы свой бок.
А другі душы пяе, не целу,
Ёй пляце цярновы свой вянок.
Хтосьці так сваё ўздымае поле,
Каб раўней за іншыя было.
Хтосьці ж так сваю прымае долю,
Што і жне, што ў долі нарасло.
31 сакавіка 2020 г.
Хтосьцi белiць сад для прыгажосцi...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2020
Свидетельство о публикации №120033103258
Свидетельство о публикации №120033103258
Рецензии