Владимир Бордюгов. Расшибала. Рус. Бел
Карман свисал от тяжести свинца
Пузатой биты, ножика отца,
И прочей драгоценнейшей добычи.
В кармане жил в скобу согнутый гвоздь,
Резинка для стрельбы из самострела,
Монеток медь, в фольге кусочек мела,
И семечек поджаренная горсть.
Двор криками будил нас поутру,
Не за чиру — в казну летела бита,
И в расшибалы двушники побиты
Не лезли в автоматную дыру.
Ножами рисовали города
И брали их, вгоняя в землю финку…
В кармане гвоздь всё шире делал дырку,
Не видя, по началу, в том вреда.
Потеря мелочи не так уж и страшна,
Списало время мне её за малолетство…
Но через дырку выскользнуло детство,
А вместе с ним и «царская» казна…
Расшыбала
У дзяцінстве быў багач да непрыстойнасці.
Звісала ад свінцу кішэнь да круга
Пузатай бітай, ножык і папруга
Здабычы іншай найкаштоўнасці.
У кішэні жыў у клямку цвік сагнуты,
Гумка для стральбы з самастрэла,
Манетак медзь, у фальзе кавалачак мела,
І семечак падсмажаных атрута.
Двор крыкамі будзіў нас у пару,
Не за чіру - у казну ляцела біта,
І ў расшыбалы двушнікі пабіты
Не лезлі ў аўтаматную дзюру.
Нажамі малявалі гарады заўсёды
І бралі іх, уганяючы ў зямлю фінку…
У кішэні цвік усё шырэй рабіў дзірку,
Не бачачы, па пачатку, у тым шкоды.
Страта дробязі не такая ўжо мана,
Спісаў мне час яе за маё маленства,
Але праз дзірку выслізнула дзяцінства,
А разам з ім і "царская" казна.
Перевод на белорусский язык Максима Троянович
Свидетельство о публикации №120032401616