Я ўбачыла ўчора стары фотаздымак,
У бабулi маёй ён ляжаў на стале.
Там дзяўчынка з салдатам у абдымак
Усмiхалiся быццам бы мне.
I шурпатай далонню бабуля
Правяла па маiх валасах,
Ды з вачэй яе слёзы, як ад цыбулi,
Ручаямi цяклi па шчаках.
"Гэта ж татачка мой даражэнькi,
А дзяўчынка ў сукенцы - я.
Ён загiнуу такi маладзенькi,
Засталася ў вёсцы сям'я.
Ён жыццё аддаваў без страху,
Каб нiколi не бачылі мы
Нi руiнаў, нi болю, нi плахi,
Нi крывавага танца вайны."
Побач з карткай ляжаць медалi
За Адвагу, ды пара лiстоў.
Не забудзем герояў, якiмi яны былi,
Хоць iх шмат не прыйшло дамоў.
Бо для нас яны ўсе жывыя,
Дзяды, Прадзеды - Дзякуй Вам!
Вы мне шанец на шчасце ўручылi,
Я нiкому яго не аддам.
люты 2020
Фотаздымак
© Copyright: Ольга Косенко -Лось, 2020
Свидетельство о публикации №120032203662
Свидетельство о публикации №120032203662
Рецензии
