Я.Ч.
Калі не піў, то працаваў…
Жыццё прапітае, як смага.
За кроплю родных прадаваў.
Не кроў цякла па жылах, брага.
Пераступаў чужы парог
У ролі бота, ці варага?
Не даў свайго прытулку Бог.
Медаль твайго жыцця - знявага.
Не бацька быў ты і не муж,
А, як казалі, валацуга…
Не зведаў паху белых руж,
Ні моц зямлі, ні цяжар плуга.
Чаго прыйшоў на гэты свет?
Каго шукаў, як сон у ночы?
Ці даў сабе адказ-атвет?
Ці зазірнуў у свае вочы?
Памрэш у хаце ты чужой,
Дзе дух пакутаў і вядзьмарства.
З дзіравай торбай за душой,
Дзе валадарыць цемры царства.
Калі не піў, то працаваў,
Каб зарабіць кавалак хлеба.
Нічога лёс табе не даў,
Бо бачыць больш, чым людзі, неба.
Жыццё прапитае, як смага
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2020
Свидетельство о публикации №120031102951
Свидетельство о публикации №120031102951
Рецензии