Эману Элька. Не женщина, а маленькая скрипка
Желаю счастья, любви, здоровья!
Проходит мимо. Нежная улыбка.
Ты обернулся, смотришь, оробел.
Не женщина, а маленькая скрипка,
Звучащая мелодией в тебе.
Как тайна, тайн, как солнечное чудо,
Как воплощенье мира и добра.
Господь ее создал из ниоткуда,
Вернее, из адамова ребра.
За нею март- проказник и повеса.
Светлоголовый, с розами в руках.
И нет в тебе сильнее интереса,
Чем женщина, спешащая в века.
Она пройдет, с души снимая камень,
Глазами свет янтарный излучит.
И по асфальту нежно каблучками
Как будто бы по сердцу простучит.
Не жанчына, а маленькая скрыпка
Усіх жанчын віншую з надыходзячым святам!
Жадаю шчасця, кахання, здароўя!
Праходзіць міма. Далікатная ўсмешка.
Ты азірнуцца, паглядзець, збаяўся.
Жанчына - скрыпка, нібы беласнежка,
Гучыць у табе мелодыяю вальса.
Як таямніца, таямніц, як сонечны патруль,
Як увасабленне свету і дабра.
Бог яе стварыў з ніадкуль,
Дакладней, з адамава рабра.
За ёю сакавік- гарэза і валацуга.
Светлагаловы, з ружамі ў руках.
Яна, нібы-та божая паслуга,
Чым жанчына, нібы-та мроі ў вачах.
Яна пройдзе, з душы здымаючы камень,
Вачамі святло бурштынавы выпраменіць.
І па асфальце далікатна абцасікамі
Па сэрцы стукне, быццам бы ажэніць.
Перевод на белорусский язык Максима Троянович
Свидетельство о публикации №120030801940