Калі б я не жыў дзеля вас
І з вашым імя не будзіўся.
Я марна патраціў бы час
І вельмі ў жыцці памыліўся.
Ды гэта ужо праз гады,
Кажу так упэненна строга.
Тады ж- калі быў малады,
Пра вас не пытаўся у бога.
Сцяжынкі вялі да сустрэч,
А вопыт прыходзіў з гадамі.
Адны- адыходзілі прэч ,
Другіх мы пакінулі самі.
І вось тая зорка ўзышла,
Нязгасна гарыць над зямлёю!
І нешта з сабой прынясла,
Каб зваў я заўсёды маёю!..
Ёсць зоркі і ў нас на зямлі
І ў гэткае зорнае свята,
Каханых віншуем і мы,
А іх не бывае багата!
Каханых вiншуем са святам
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2020
Свидетельство о публикации №120030707940
Свидетельство о публикации №120030707940
Рецензии