Мая Радзiма Беларусь
Мая Радзiма Беларусь, -
Як многа цемры у гэтым слове!
Табой, краiна, я не ганарусь,
Хачу я бачыць цябе новай!
Тваих лясоу, палей и рэк
Не ахапiць, не мае сiлы.
Не уздыхнуць як чалавек,
Не адпачыць з зарплаты хiлай.
Каторы год, уж чэцверць века,
Живе як катаржны народ.
Назвацца, права, чалавекам
Не мае ён жадання.-
Такое рабскае сазнанне.
Мая Радзiма Беларусь,
Маё сазнанне - дыктатура.
За Канстытуцыю бярусь,
А там и зноу - адна халтура.
Адзiн уладар, адзiн кароль,
Ён мае права на багацце.
Краiну вывеу роуна у ноль -
Такi вусаты "шчодры" баця.
Рабы - не мы, рабы - нямыя.
Нам нужан чоткi уладар.
И не палацы залатыя,
А збавiцца ад чорных хмар.
© Copyright: Ника Сапфирова, 2020
Свидетельство о публикации №120022607488
Свидетельство о публикации №120022607488
Рецензии